1 kleurklanktheaterbelevenis voor wie drieënhalfenouder is!
Een stuk over buren.
Drie glurende buren.
Over een haag, door een raam, vanop het dak, bij de brievenbus, bij de eendjes, op verjaardagsfeestjes, in hun dromen komen ze elkaar geregeld tegen.
Op een dag, zomaar ineens ontdekken ze iets.
Iets van elkaar.
Iets speciaals.
Iets wat ze voorheen nog niet wisten...
Drie buurmannen leven gemoedelijk naast elkaar. Op een dag bekent een van hen dat hij nog nooit gedoken heeft: het lijkt hem te gewaagd. Een zwembad wordt gevuld en de twee anderen proberen de derde buurman mee in het water te krijgen. Dit eenvoudige verhaal is slechts de motor van de voorstelling. De inventieve vormgeving met veel speelse details en de frivole klankband van Bo Spaenc (De Kolonie MT) houden de aandacht van de kleuters vast.
Elf jaar later... de remake
Elf jaar na de eerste opvoering maken de drie acteurs die tu’tu speelden nog steeds deel uit van het ensemble van Theater Stap. Rik Van Raak is ondertussen vijftig en de enige nog actieve pionier van het gezelschap, met meer dan dertig jaar trouwe dienst. Luc Loots werd bijzonder vaak gecast, reisde met meerdere voorstellingen naar andere werelddelen en speelt zelfs een solovoorstelling. Gert Wellens heeft naast zijn theaterervaring een carrière als filmacteur, met recentelijk een glansrol in Tytgat Chocolat. Rik, Luc en Gert zijn drie kleppers met een verschillend parcours.
Natuurlijk zijn ze voelbaar ouder geworden. Maar Rik, Luc en Gert zitten nog fris. Het materiaal voor tu’tu werd bijeengesprokkeld op basis van hun biografieën en hun temperamenten. Ook al zijn ze nu meer heertjes dan jongens, hun specifieke kleuren zijn dezelfde gebleven. Rik voelt zich nog steeds ‘de werkmensch’ en maait met nog evenveel plezier het gras. Luc blijft een ondoorgrondelijke man die aandoenlijk naïef naar de wereld kijkt. En Gert toont nog altijd even fier zijn duikbrevet, waarrond het verhaal van tu’tu zich ontwikkeld heeft.
De remake van de kleuterhit uit 2006 (nominatie Cultuurprijs Vlaanderen) dartelt van speelsheid en eerlijke naïviteit.
tijdlijn
Deze kindervoorstelling ging in première in oktober 2006 en speelde 74 in Vlaanderen en Nederland.
De voorstelling bereikte 8.208 enthousiaste toeschouwers en werd genomineerd voor de cultuurprijs van Vlaanderen.
In 2018 werd de voorstelling hernomen met dezelfde acteurs.
De voorstelling haalt met 99 opvoeringen net niet de kaap van van 100 maar wist wel meer dan 10000 kleuters te bekoren. Het is zeer mooi geweest.
credits
Regie: Daphne Laquière
Dramaturgisch oog: Ann Saelens
Muziek: Bo Spaenc
Lichtontwerp: Eric Luyten
Videomontage: Bram Vandeveire B 401
Coach spelers: Dani Berlo
Techniek: Erick Clauwens, Elke Verachtert
Foto's: Ellen Smeets
Spelers:
Luc Loots
Rik Van Raak
Gert Wellens
in de pers
De Bond 2007
Theater Stap brengt een dag uit het leven van drie buren aan de vijver. Drie licht mentaal gehandicapte acteurs met een niet te evenaren uitstraling brengen in hun eerste kleuterproductie prettig aandoenlijk theater. (...) Met Theater Stap klikte het direct en Daphne Laquière heeft haar visuele zeggingskracht nog kunnen aanscherpen. Want met deze acteurs krijg je iets extra's. Luc Loots, Rik Van Raak en Gert Wellens hebben een speelsheid en een eerlijke naïviteit die een gewone acteur alleen maar kan nadoen. Het trage tempo is een verademing. Langzaam glijdt alles voorbij. Het ene beeld volgt op het andere. Een verhaal hoeft er niet in te zitten: het is een levend prentenboek dat je pagina na pagina bekijkt. Je krijgt de tijd om details op te nemen, je geniet van het tafereel, en dan pas sla je de pagina om. (Tuur Devens)
Gazet van Antwerpen 2006
Kleuters vanaf drie jaar kijken geboeid toe hoe drie buurmannen de eendjes voeren, het gras maaien en zonnebaden. Wanneer de ene een duik in zijn zwembad te gewaagd vindt, ontfermen de anderen zich over hem. Onder het motto 'allen voor één' laten ze hem toch in zijn opzet slagen. Tu'tu scoort niet meteen met het eenvoudige verhaaltje, wel door de inventieve vormgeving. Kleuters spitsen de orenbij de frivole klankband, vol geluiden die de vaart in de voorstelling houden, en vergapen zich aan het decor. Dat is volgestopt met speelse details en fantasierijke vondsten. Een bloem groeit wonderbaarlijk snel, een plakje kaas komt uit de lucht gedwarreld, ontbijten doen de buren al dansend, zingen met behulp van een tuinslang. De vrees van de gelauwerde gastregisseur Daphne Laquière, dat het tempo van de mindervalide acteurs te laag zou liggen om de aandacht van de kleuters vast te houden, blijkt ongegrond. Dat de buurmannen zich niet tot hun jeugdig publiek richten, hindert evenmin. Door hun mooi gestileerde handelingen trekken ze de ukken moeiteloos naar zich toe.