newsletter-logo
newsletter-close

MAW 1993

  • previous production
  • next production

" Het leven is een zwervend schaduwbeeld, Een arme speler die op het toneel zijn uurtje praalt en raast en dan verdwijnt. Het is een sprookje door een gek verteld, vol dolheid en rumoer dat niets beduidt.

(Macbeth, W. Shakespeare)

Een krop in de kraag en vlinders in de maag. Buikspreken op glad ijs. Zappend een T.V.-uurtje doorkomen. Flarden, fragmenten en brokken die alleen naar zichzelf verwijzen.Geen afstand, geen betrokkenheid. Vol van betekenis en volslagen zinloos.Het leven in zijn grandioze banaliteit. Achttien acteurs transformeren die banaliteit naar wat ze in wezen is: tragiek, onbegrijpelijke verwording, bizarre rituelen. Doordat ze willens nilles buitenstaander zijn, drukken ze ons met onze verstopte neuzen op het ongerijmde van het leven: gedoe, kop in het zand, gehos gehol. Twee muzikanten op een vlot. Schipbreukelingen door de tijd, door orgel en drums begeleid, op een onbestemde reis. Een spel met woorden die er geen zijn, een gevecht met stilte.

tijdlijn

MAW speelde in Vlaanderen en o.a .in Berlijn.

credits

Scenario, Regie: Marc Bryssinck

Muziek: Flor Verschueren

Licht: Eric Dekort

Kostuums: Ann Huybens

Decorontwerp: Geert Hautekiet

Fotografie: Yasmine Janssens

Cast:

Liesbeth Bertels

Luc de Jongh

Erik Dekeyser

Martine Derey

Ann Dockx

Agnes Fleerackers

Jan Geudens

Kris Hufkens

Luc Loots

Erna Roefs

Nancy Schellekens

Catherine Springuel

Bert van Elst

Els van Gils

Nadine Van Miert

Rik Van Raak

Kristien Van Roy

Marc Wagemans

Flor Verschueren (percussie)

Dirk Dergent (percussie)

in de pers

De Standaard maart 1993 1993

"Al zappend op televisie wordt de toeschouwer gekonfronteerd met de verscheurdheid van onze wereld. Dat mentaal gehandicapte acteurs en actrices met verve in het stuk evolueren, maakt de boodschap nog indringender. Dat niet alleen ons tijdsgewricht kampt met een schizofreen wereldbeeld, maakt het gekozen leidmotief duidelijk: Macbeth die het heeft over het leven als een arme speler die op het toneel zijn uurtje raast en praalt, om dan te verdwijnen. In een overtuigende regie brengen de spelers die boodschap met discipline en overgave."

GvA maart 1993 1993

"Achttien spelers willen het leven laten zien zoals het door de media over ons wordt uitgestort en zoals het dan ook door hen ervaren wordt met al zijn banaliteit, zijn alledaagsheid, soms zijn brutaliteit, zijn onbegrijpelijkheid en ook zijn absurditeit. Met deze produktie mag 'Stap' als professioneel gezelschap met mentaal gehandicapten, zeker zijn van bijzondere appreciatie en enorm succes."