Luc Perceval liet “Macbeth” bewerken door Gerardjan Rijnders. Het werd een radicale interpretatie die zich toespitst op het koppel Macbeth en zijn Lady als een soort Adam en Eva die zich niet kunnen reproduceren en dat compenseren door hun zucht naar macht. Voor deze inktzwarte vertelling werd de Bourla omgebouwd tot een ‘slangenkuil’. Het publiek neemt plaats op de balkons en de ‘parterre’ wordt een gigantisch speelvlak.
Toneelhuis - Macbeth from Manitoba on Vimeo.
tijdlijn
Guy Dirken, in 2004 als nieuwe Stapspeler in de groep opgenomen, maakt een weergaloos debuut als poortwachter. Hij staat meer dan 3 uur samen met Wim Opbrouck (Macbeth) en Els Dottermans (Lady Macbeth) op het voorplan. Cathérine Springuel, Nancy Schellekens, Erna Roefs, Kristien Van Roy, Sylvie Mestdagh, Leen Teunkens en Peter Janssens spelen in een beurtrol de heksen die in dit duistere stuk allerlei voorspellingen doen. Er werden 23 voorstellingen gespeeld in Antwerpen.
credits
Regie: Luc Perceval
Bewerking: Janine Brogt
Dramaturgie: Janine Brogt
Vertaling: Janine Brogt
Decor: Paul Gallis
Kostuums: Tessa Lute
Licht: Henk van der Geest
Spel:
Pierre Bokma
Marieke Heebink
Titus Muizelaar
Mimoun Oaïssa
Maarten Claeyssens
Fred Goessens
Leon Voorberg
Roeland Fernhout
Hugo Koolschijn
Jorre Vandenbussche
Barbara Pouwels
in de pers
Hein Janssen - 27/03/04 - de volkskrant 2004
"Theatermaker Luc Perceval heeft in zijn versie van Shakespeares Macbeth de medewerking van mentaal gehandicapten ingeroepen. Ze spelen de heksen alsmede de poortwachter. Op het eerste gezicht lijkt het op effectbejag maar in principe klopt het. Aan mensen met Down worden immers helderziende gaven toegedicht. Daarom ook gebruikte Lars Von Trier ze in zijn film 'the Kingdom', waar ze in de kelder van het ziekenhuis allerlei gruwelijke taferelen voorzagen. In 'Macbeth' zijn de voorspellingen van de heksen tevens de motor van het verhaal. De mongoloïde poortwachter zorgt als enige voor een moment van ontwapening. Als Macbeth weer eens als een vet varken ronkt en rochelt kan hij zijn lachen niet inhouden."
Geert Sels - 27/03/04 - De Standaard 2004
"Het beginbeeld is indrukwekkend. Een paar meter boven het parterre is een looppad aangelegd in het verlengde van het podium. Aan het eind van deze meterslange straat valt de regen. Daartussen de heksen, die Macbeth zullen voorspellen dat hij koning zal worden. Het zijn acteurs van Theater Stap met het syndroom van Down. Macbeth fluistert hun tekst woord voor woord in. In deze versie kan men hen niet langer als een verbijsterd slachtoffer zien; hij is van in het begin een manipulator."