-
3 foto's
-
3 foto's
-
3 foto's
Luc: Goeienavond Dames en Heren. Wij spelen De Meeuw. Dit stuk gaat over de liefde.
Kostja: I love you. I love you
Nina: Gij zijt een slechte schrijver, gij.
Kostja: Wie zegt dat?
Nina: Uw moeder.
Kostja: Mijn moeder is jaloers.
Nina: Trigorin is een veel betere schrijver.
Kostja: Trigorin, die kan niet schrijven. Dat is een dikke nek.
Kostja: I love you. I love you.
Twaalf toneelspelers van Theater Stap nemen "De Meeuw" van Tsjechov onder handen samen met regisseur Gretl van Ourti. Ze improviseerden en lieten zich inspireren door de muziek van Jean Marc Zelwer. Dit resulteerde in een boeiende enscenering van onmogelijke relaties, gespannen zenuwen en nakende ontladingen. Beslist een meeuw die u niet mag missen!
credits
Bewerking en regie : Gretl van Ourti
Muziek : La Kumpania Zelwer
Decor : Heidi Vanhaverbeke
Kostuums : Anne-Marthe Zomer
Licht : Vital Schraenen
Fotografie : David De Smet
Acteurs :
Kostja : Erik Dekeyser
Nina : Martine Derey
Arkadina : Erna Roefs
Trigorin : Marc Wagemans
Petrousja : Kris Hufkens
Dorn : Gert Wellens
Polina : Nancy Schellekens
Sjamrajev : Rik Van Raak
Masja : Ann Dockx
Medvejenko : Luc Loots
Kristina : Kristien Van Roy
Katrina : Catherine Springuel
in de pers
De Morgen 03/00
2000
"Hoewel in de stap-enscenering de intriges niet altijd even gemakkelijk te volgen zijn wordt de grond van de zaak wel duidelijk, ook voor wie niet vertrouwd is met de tekst van Tsjechov.
Sommige acteurs slagen er bewust of onbewust, zelfs in hun personage iets dubbels te geven.
De trage en nadrukkelijke manier waarop sommige acteurs spreken, heeft iets poëtisch.
Grappig zijn dan weer de commentaren van het dienstpersoneel, dat achter de rug van het chique volk lacht. De muziek van La Kumpania Zelwer past mooi bij dat bedrieglijk vrolijke van de voorstelling, net zoals de lentekleuren van het decor."
De Meeuw uit 2000
De Warande Informatief - Peter Deleu
2000
"Volgens regisseuse Gretl van Ourti moet het boek uit 1898 weinig aan actualiteitswaarde inboeten, want iedere sterveling streeft naar een vaste partner, het opperste liefdesgeluk, naar een succesvolle carrière, maar velen moeten met verbrande vleugels vaststellen dat er van dat alles nooit iets in huis gekomen is / zal komen. Het is de keuze van Gretl geweest om Tsjechow ze te lezen.
Voor de regisseuse was de samenwerking met Stap een heuse uitdaging en ervaring omdat acteurs met een mentale handicap volgens haar op een andere manier met emoties omgaan: "Acteurs drukken hun emoties, verlangens en behoeften uit in een andere taal dan acteurs die verbaal sterk staan. Dit was juist de uitdaging voor mij als regisseuse om met die taal een stuk te maken. Ik ben daarbij vertrokken vanuit improvisaties." (Gretl van Ourti)
Een minder verbale manier dus, maar in onze mondige samenleving mag deze zeker niet als een minderwaardige of een eerder beperkte uitdrukkingsvorm beschouwd worden. Al te vaak worden mensen met een mentale handicap geconfronteerd met de harde zijde van onze maatschappij. Maar gelukkig gelooft Theater Stap (net zoals vele anderen!) in deze mensen en brengt men ze naar het voorplan. Met deze productie bewijst de witte raaf nogmaals dat ook zij een volwaardige plaats in het theaterland verdienen en niet moeten weggedrukt worden naar een marginale zijde in het podiumlandschap."
