Choreograaf Koen De Preter gaat in zijn werk op zoek naar natuurlijke en eerlijke bewegingen, steeds in een spannende combinatie met een eclectische soundtrack. In zijn zoektocht naar de menselijke maat vond hij eerder een uitdaging bij de 90-jarige Alphea Pouget (JOURNEY) of bij groepen figuranten van diverse leeftijden (While Things Can Change en The House That Built Us).
To Belong is een dansvoorstelling over samenhorigheid. Wat bindt een groep, wanneer wordt een groep één? Wanneer ga je voor elkaar door het vuur? En wat als je buiten de groep valt, als je er niet bij hoort? De spelers van Theater Stap dansen de belevingswereld van een groep met op het lijf geschreven bewegingen. Bewegingen waarin ze elkaar kunnen vinden en herkennen, en waarin ze zichzelf kunnen verliezen.
tijdlijn
De voorstelling ging in première op 10 maart 2016 in de Warande in Turnhout en speelde tot 2017 23 keer. Met To Belong werd vooral internationaal gegaan (Nederland, Duitsland, Groot-Brittanië en Korea).
In 2019 werd de voorstelling hernomen voor het Mittenmang Festival in Bremen.
De voorstelling blijft voorlopig op onze kalender staan op vraag van internationale organisatoren.
credits
choreografie Koen De Preter
dans Ann Dockx, Jan Goris, Peter Janssens, Els Laenen, Luc Loots, Nancy Schellekens, Leen Teunkens, Jason Van Laere, Marc Wagemans
dramaturgisch advies Nienke Reehorst
licht Klaar Vermeulen
kostuums Elisabeth Kinn Svensson
techniek Jo Leys
begeleiding spelers Dani Berlo, Ruben Swannet
productieleiding Erick Clauwens
met dank aan Catherine Springuel
boekingen Vincent Company, info@vincentcompany.be, + 32 486 38 39 55
in de pers
Samen sterk
Veto 2017Koen De Preter vindt eerlijkheid en menselijkheid in zijn meest pure vorm bij Theater Stap. (Laure Verhaegen)
Ich und Du
Potsdamer Tagesspiegel / Textur: Büro für Text und Kultur
2016
Der überwältigendste Moment des Abends wird durch ein wildes Schlagzeugsolo eingeleitet. Frauen und Männer entkleiden sich und stehen in Unterwäsche vor dem Publikum. Sie zeigen sich – und wir sehen uns: In ihrer/unserer Kraft und Schönheit aber auch in aller Unvollkommenheit, die das Leben für uns alle bereithält. (Astrid Priebs-Tröger)
So, wie sie sind
Badische Zeitung
2016
'Come As You Are' erklingt es aus den Lautsprecherboxen – und genau das tun die Tänzerinnen und Tänzer: Sie kommen hierher, so, wie sie sind. Als einzelne Menschen und als künstlerisches Ensemble.
Als einer der Tänzerinnen Tränen die Wange herunterlaufen, steigen solche wohl auch bei so manchem im Publikum auf. Es sind Tränen der Bewegtheit und der Verbundenheit. Was könnte ein Abend in einem Theater Schöneres bieten? Tosender Applaus! (Heidi Ossenberg)
Kwetsbaarheid als kracht
Kunstmagazine pArt
2016
Van die kwetsbaarheid krijgen we in To Belong prachtige staaltjes te zien. En als je denkt dat het niet dieper meer kan gaan, verrast Stap voor de zoveelste keer binnen een kort tijdsbestek. Ze geven zich letterlijk bloot, zonder gêne, met trage bewegingen. Ze zeggen nogmaals en dit keer met nog meer impact: “Hier ben ik. Zie de mens!” Ze geven de kijker de tijd om na te denken over de mate waarin hij of zij zich bloot durft te geven. Hoe vaak we het lef hebben om dat te doen. Hoeveel waarde we hechten aan het uiterlijk en hoeveel moeite we doen om onvolkomenheden te verbergen. De spelers van Stap laten zien dat we zowel heel verschillend als heel gelijk zijn. I am a survivor klinkt het door de luidsprekers. En dat is ook de gedachte die je na de voorstelling overhoudt. Stap laat zien hoe je je staande kunt houden in een wereld waardoor je niet altijd begrepen wordt. Koen De Preter heeft veel van zijn spelers gevergd en ze in hun waarde gelaten, waardoor de voorstelling meer is dan de som der delen. (Ad van den Kieboom)
To Belong
Etcetera 2016In To Belong worden we niet verbluft door de kunde van de dansers, maar wel ontroerd door hun overgave. In plaats van grote virtuositeit zien we de grote emoties die schuilgaan achter de bewegingen en de dansers. Vooral de uitbundigheid bij de vrije dans raakt. Het zijn de meest natuurlijke bewegingen die een kortstondige blik werpen op de persoonlijkheid van de dansers. Op die momenten lijkt To Belong meer op een feest dan op een dansvoorstelling. Het is een positieve vorm van samenhorigheid, die we ook na de voorstelling meenemen. (Eline Van de Voorde)